Aku dpt satu sms tadi waktu balik dr lunch on the way nak g sembahyang...sms tu lebih kurg mcm ni lar bunyinyer (xle letak exact words okeh)
Si penghantar sms ni bgtau aku yg die mempunyai masalah (ala ala masalah besar) sampai die dh xnk duduk dekat kl dah...
Kerana sifat mengambil berat yg sememangnyer dah ade dlm diri aku ni sejak azali, maka aku terus call die lepas dpt sms tu...
Suara si penghantar sms dlm tepon tu mmg menggambarkan kesedihan dan seolah olah sedang dilanda masalah yg sgt dasat sekali lar sebab tu die sendiri tatau nak ckp camne dlm fon...puas aku pakse die tetap xmo ckp...
Die ckp yg die akan bgtau aku...tp die nak cite depan depan...susah die kate nak cite dlm sms...tp aku pn sedih gak lar sbb die xnk share masalah die di saat die ada masalah...nak tunggu hari jumaat hoih bapak lame lagi...i mean 3 days more...still...aku x leh tunggu masalah org lelame ni...kang melarat kang jadi sakit jiwa plak...
Tp memandangkan kawan aku tu xmo ckp, so ckp oklar...die siap leh nasihat aku supaya jgn fikirkan masalah die sgt n fokus kt keje aku...heih...siapa yg tgah ade problem...tp x kisahlah...letak fon aku pn g sembahyang...
Bile on da way blk ke opis, aku sms die...suh die bgtau gak problem die yg melanda jiwa raga tu...aku tanye die tgah kecewa ke sampai nak lari keluar kl...panjang lar gak sms aku mengarut...aku pn x perasan waktu aku tgah type sms tu ade sms masuk...so aku anta lar sms ke die...
N ade sms masuk...dari dia...n die ckp lar ape masalah die yg sebenarnyer...
N masalah die adalah BOLEH TAK DIE NAK DAPAT KERETA IDAMAN DIE MENJELANG UMUR DIE 30 THN...
Arghhhhh betape tensenyer aku bile tertipu sedemikian...mati matilar aku ingat die ade masalah...
Tapi sms die tu berjaya lar membuatkan aku senyum sehingga tatkala aku menaip entry ni...senyuman kelakar dr org yg kene tipu...hilang lar mengantuk aku kat opis ni...siap lar die...aku jumpe die nnt tau lar ape aku nak buat kt die...
Tunggunyer...masenye akan tibe untuk aku balas dendam mengenekan die...owh itu masalah die yer...masalah bleh x nak dpt kete idaman menjelang umo30....ikh ikh ikh terkene sungguh hari ini...
Si penghantar sms ni bgtau aku yg die mempunyai masalah (ala ala masalah besar) sampai die dh xnk duduk dekat kl dah...
Kerana sifat mengambil berat yg sememangnyer dah ade dlm diri aku ni sejak azali, maka aku terus call die lepas dpt sms tu...
Suara si penghantar sms dlm tepon tu mmg menggambarkan kesedihan dan seolah olah sedang dilanda masalah yg sgt dasat sekali lar sebab tu die sendiri tatau nak ckp camne dlm fon...puas aku pakse die tetap xmo ckp...
Die ckp yg die akan bgtau aku...tp die nak cite depan depan...susah die kate nak cite dlm sms...tp aku pn sedih gak lar sbb die xnk share masalah die di saat die ada masalah...nak tunggu hari jumaat hoih bapak lame lagi...i mean 3 days more...still...aku x leh tunggu masalah org lelame ni...kang melarat kang jadi sakit jiwa plak...
Tp memandangkan kawan aku tu xmo ckp, so ckp oklar...die siap leh nasihat aku supaya jgn fikirkan masalah die sgt n fokus kt keje aku...heih...siapa yg tgah ade problem...tp x kisahlah...letak fon aku pn g sembahyang...
Bile on da way blk ke opis, aku sms die...suh die bgtau gak problem die yg melanda jiwa raga tu...aku tanye die tgah kecewa ke sampai nak lari keluar kl...panjang lar gak sms aku mengarut...aku pn x perasan waktu aku tgah type sms tu ade sms masuk...so aku anta lar sms ke die...
N ade sms masuk...dari dia...n die ckp lar ape masalah die yg sebenarnyer...
N masalah die adalah BOLEH TAK DIE NAK DAPAT KERETA IDAMAN DIE MENJELANG UMUR DIE 30 THN...
Arghhhhh betape tensenyer aku bile tertipu sedemikian...mati matilar aku ingat die ade masalah...
Tapi sms die tu berjaya lar membuatkan aku senyum sehingga tatkala aku menaip entry ni...senyuman kelakar dr org yg kene tipu...hilang lar mengantuk aku kat opis ni...siap lar die...aku jumpe die nnt tau lar ape aku nak buat kt die...
Tunggunyer...masenye akan tibe untuk aku balas dendam mengenekan die...owh itu masalah die yer...masalah bleh x nak dpt kete idaman menjelang umo30....ikh ikh ikh terkene sungguh hari ini...
0 comments:
Post a Comment